Хабарҳои фаъолияти ширкат

Рузи шанбеи гузашта мо дар машгулияти якрузаи гурухи бинокории ширкат ширкат варзидем.Ҳарчанд як рӯзи кӯтоҳ буд, ман фоидаи зиёд дидам.
Дар оғози фаъолияти гурӯҳбандӣ чунин ба назар мерасад, ки ҳама мисли ман аз кори серкор ва ҷисми хаста ҷудо нашудаанд, аммо мураббӣ танҳо тавассути вақти тез ҷамъ овардани даста, муколамаи пурқуввату пурқувват ҳолати моро сари вақт ислоҳ кард. ва ҷавоб, ва бозиҳои ҷолиби даста.Фаъолият тадриҷан аз муаррифии дастаи ҳар як гурӯҳ оғоз ёфт.
Он руз гурухи ман гурухи чорум буд.Дар гурух 13 нафар аъзоён буданд.Онхо дар рафти мубохиса ва машки пешнидодоти коллектив бо якдигар шинос шуданд.Баъзеҳо барои навиштани шиорҳо, баъзеҳо барои навбат мондан ва баъзеҳо барои репетити умумӣ масъул буданд.Дар ҳашт дақиқаи кӯтоҳ ҳама барои вазифаи худ масъул буданд, ки ин рӯҳияи пурқуввати дастаро пурра нишон дод.
Дар як рӯзи фаъолиятҳои сохтани гурӯҳ, Он чизе, ки маро бештар ба ҳайрат овард, ин буд: «Бозии сохтани даста оид ба баланд бардоштани роҳбари даста бозӣест, ки эътимоди даста ва устувории шахсиро месанҷад.Он вактхо хамаи мо инро кори номумкин мепиндоштем, то ки хозир, вакте ки дар ин бора фикр мекунем, боз хам ачиб мемонад.Ин бозии хурд ба шуури даста ва рӯҳияи дастаи мо бозии пурра медиҳад.Мо 13 нафар аз наздик ҷамъ омада, кӯшиш кардем, ки роҳбари дастаро боло бардорем, яъне ҳамаро арақи ларзону ларзон мегардонем, аммо ба ҳар ҳол истодагарӣ мекунем ва ҳамдигарро рӯҳбаланд мекунем.Мо якҷо шиори дастаамонро садо медиҳем.«Ҳеҷ гоҳ раҳо нашав» овози ҳамаи мост.Ниҳоят, вақте ки тренери васеъкунӣ анҷоми бозии сохтани гурӯҳро эълон кард, ҳамаи мо сахт ба оғӯш гирифтем.Дар ин лахза ман хис кардам, ки мо зич муттахидем.Он моро донист, ки нерўе буд, ки вањдат ном дошт ва рўње буд, ки њамкорї ном дошт ва вањдат ва њамкорї метавонад барои рафъи њама мушкилињо кумак кунад.Дар тамоми раванд он чизе, ки маро бештар ба ҳайрат овард, мубодилаи роҳбари даста буд.Сардори бригадаи мо гуфт, ки вай тамоми кори аз дасташ меомадагиро мекунад, ки танашро аз аввал то охир сахт нигох дорад, факат бори гарони хар як аъзои бригадаамонро сабук кунад.
Дар ташаккули тим, ки ба таври берунӣ машғул аст, ҳар яки мо ба он часпида истодаем ва мекӯшем, ки нақши худро иҷро кунем.То он даме, ки мо пофишорӣ мекунем, мо метавонем як ба як ба ҳадафҳои худ бирасем, то он даме, ки корҳоеро, ки ба назари мо имконнопазир аст, анҷом диҳем;Дар кори худ, то даме ки мо истодагарӣ мекунем, мо метавонем иқтидори шахсии худро ҳавасманд кунем ва қувваи шахсии худро ба кор барем.Иҷрои коре, ки шумо карда наметавонед, рушд аст, коре, ки шумо ҷуръат намекунед, пешрафт аст ва коре, ки шумо кардан намехоҳед, тағирот аст.
Ба шарофати фаъолияти дастаҷамъона ва васеъшавӣ ман бо як шахси беҳтар вохӯрдам.Худро ноумед нашавед.Ҳар як "ман наметавонам" -ро ба "ман метавонам" иваз кунед.Кӯшиш кардан беҳтар аст, ки ҳеҷ гоҳ ҷуръат накунад.